අළුත් අවුරුද්දට පේව්මන්ට් එකේ විකුණන්න තියෙන් තුංහුලස් රත්ඤ්ඤා (බට්ටෝ) දැක්කම, පොඩි කතාවක් මතක් වුණා
අපේ කැම්පස් එකේ, මට බැච් දෙකක් විතර පහළින් ගෑණු ළමයෙක් හිටියා. අපි දාමුකො නමක් `නිරෝෂා` කියලා.
වචන දහයක් කතා කළොත්, අඩු ගාණෙ තුනක් ඉංග්රීසියෙන් කියලා, අගට `යා! යා!! යා!!! ` කියලත් කියනවා. සිංහල `බේ` වගේ තමයි. කතාවෙන් බැරිස්ටා වුණාට, බොන්නෙ කැන්ටිමේ දෙකයි පනහෙ ප්ලේන්ටිය තමයි.
එයාගෙ ඉස්කෝලෙ විශාකාද කියලා, ගොඩක් අය අහනවා. ඒත් ගිහින් තිබුණේ කොළඹින් පිට වැඩිය අහලා නැති ඉස්කෝලෙකට.
හැබැයි එෆ් එම් නාලිකාවල වැඩ කරන නංගිලාගේ වගේ බොරු කඩ්ඩ නෙවෙයි, ඇත්තටම කඩ්ඩ හොඳට පුළුවන්. ඒවගේම හරි හිත හොඳ ගෑණු ළමයා.
දවසක් කැන්ටිමේ කෑම ගන්න පෝළිමේ ඉන්න කොට මේ ළමයා මගේ පිටි පස්සෙන් පෝළිමේ ඉන්නවා. මම සම්සා එකයි ටී එකයි ගත්තා. සම්සා කියන්නේ අර ත්රිකෝන හැඩේ තියෙන කෑම ජාතිය. සමහරු සමෝසා කියලත් කියනවා තමයි.
මෙයාටත් සමෝසා කන්න ආසාවක් ආවත්, ඒකට කියන නම දන්නෙ නැහැ. මෙයා ටිකක් සිංග්ලිශ්නෙ.
ඉතින් මෙයා මගෙන් හෙමින් අහනවා `අයියා! අයියා!! ඒවාට මොනව කියලද කියන්නෙ?` කියලා.
මාත් ඇඟට පතට නොදැනිම කියුවා `ඒවට කියන්නෙ නංගි, තුන්හුලස් කියලා`. කියුවා නෙවෙයි කියවුණා.
මාත් ඇඟට පතට නොදැනිම කියුවා `ඒවට කියන්නෙ නංගි, තුන්හුලස් කියලා`. කියුවා නෙවෙයි කියවුණා.
මෙයා මෙන්න මෙහෙම මහ හයියෙන් තාලෙට කැන්ටිමේ මුදලාලි ගෙන් සමෝසා ඉල්ලනවා.
`අංකල් . . . මට තුන්හුලස් එකයි, ප්ලේන්ටියයි දෙන්න . . .`
No comments:
Post a Comment