හන්දියෙ කඩෙන්
කිරි බීපු කොල්ලා
වැස්සියක් ඇන්න ඇවිත්...
ඌට දැන්
වෙන වැඩක් නැහැ
තණ කොළ කපනවා ඇරෙන්න...
Saturday, November 20, 2010
Thursday, November 18, 2010
Saturday, November 13, 2010
අවජාතකයෝ෴
අද මම කියන්න යන්නේ ෆොටෝ කතාවක්. ඉස්සෙල්ල ෆොටෝ එක බලල ඉන්නකෝ. මෙන්න ලින්ක් එක.
මොකක්ද බං ඔය ලේන්සුව? ලේන්සු සහ මගේ අතර ලොකු සම්බන්ධයක් තියෙනවා. මගේ පරණ කාර්යාල කාමරේ ඇතුළේ ගෑණු ලේන්සු දෙකක් දාලා ගිහින් තිබුණා. ඒක මොනවා හරි අහගන්න ආපු නොදන්නා ගැහැණු ළමයි දෙන්නෙක් දාලා ගිහිපුවා. කාර් එක ඇතුළෙත් දවසක් ලේන්සුවක් දාලා ගිහින්. ඒක අඳුනන මැදි වයසේ ගැහැණු කෙනෙක් පයින් යනවා දැකලා, පාරට ඇරලපු වෙලාවක දාලා ගිය එකක්. දරුණුම වැඩේ තමයි, මගේ ගෙදර කාමරේ ඇතුළෙත් ගෑණු ලේන්සුවක් තිබ්බ එක. සමහර පිරිමි ළමයි අතට අහුවෙන ලේන්සු පාවිච්චි කරනවා. මේක එහෙම මාව හම්බෙලා කම්පියුටර් වැඩක් කර ගන්න ආ පිරිමි ළමයෙක් දාලා ගිහිපු ගෑණු ලේන්සුවක්. කොහොම වුණත් මේවා ඔක්කොම ගෑණු ලේන්සුනේ. අහිංසක මට තමයි උත්තර බඳින්න වෙන්නේ.
හැබැයි මේ ඡායාරූපේ තියන ලේන්සුව ඔය කියපු ජාතියෙ එකක් නෙවෙයි.
ඒ 1996 අවුරුද්දේ ජනවාරි 31 වෙනිදා. මම ඉස්කෝලේ නවය වසර පන්තියට ආවා විතරයි. අපේ පන්තිය තිබ්බේ ආනන්දෙ පස් මහල් ගොඩනැගිල්ලේ හතර වෙනි මහළේ ආනන්ද මාවත පැත්තට වෙන්න. පස්මහල් ගොඩනැගිල්ලට කොළඹ නගරයේ ලොකු වපසරියක් පේනවා. ලංකා බැංකුවෙ පිට්ටු බම්බු ගොඩනැගිල්ල, වරාය එහෙම, අපි හිටිය හතර වෙනි මහලට හොඳට පේනවා. මගේ තාත්තා ඒ දවස්වල වැඩ කළේ ලංකා බැංකු ගොඩනැගිල්ලෙ නව වෙනි මහළෙ.
එදා පොඩ්ඩක් වැහිබර දවසක් කියලා මට මතකයි. දවල් එක පාරටම `ඩෝං` ගාලා ලොකු සද්දයක් ආවා. ඒ එක්කම `බෝම්බයක් බෝම්බයක්` කියන වචනේ හතර වටින්ම ඇහෙන්න ගත්තා. මගේ ඇඟ හීතලා වෙලා ගියේ, `ලංකා බැංකුවට බෝම්බයක් ගහලා` කියලා කවුදෝ කියනවා ඇහුණු වෙලාවේ. මම පන්තියේ ජනේලෙන් ඒ පැත්ත බැලුවම, ඇත්ත තමයි ලංකා බැංකුව ගාවින් ලොකු කලු දුමාරයක් යනවා. මට මොනවා කරන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරි වුණා. ගුරුවරු අපිට පන්තියෙන් එළියට බහින්න එපා කියලා පන්ති අඩස්සියේ තියලා, කොරිඩෝ එකේ එහෙට මෙහෙට කළබලෙන් දුවනවා.
ඒ අස්සේ සමහර නසරානි කොල්ලෝ `අඩෝ බෝම්බයක් ගිහින්, ලංකා බැංකුව බිම. හෙට නිවාඩු දෙයි`, කියලා උඩ පනිනවා. ටික වේලාවකින් බෝම්බය ගහලා තියෙන්නේ ලංකා බැංකුවට නෙවෙයි, ඒ ඉස්සරහ තියෙන මහ බැංකුවට බව දැන ගන්න ලැබුණම හිතට ටිකක් විතර සහනයක් ලැබුණා.
ඒ කාලේ බෝම්බයක් ගියහම බයට කොළඹ ඉස්කෝල වැහුවා. මේ නිවාඩු නිසා උඩ පනින කතාව, නොදන්නකමට පොඩ් උන් කියපු කතාවකට වඩා ලොකු දෙයක් කියලා හිතෙන්නේ, එකොළහ වසර සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියෙදි, කණට ගැහුවා වගේ පුපුරපු මරදානේ බෝම්බෙ වෙලාවෙත්, සමහර කොල්ලෝ නිවාඩු දෙයි කියලා සතුටු වුණ නිසා. සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියෙ ඉන්නෙ බබාලා නෙවෙයිනේ.
අපේම රටේ මිනිස්සු බෝම්බෙකින් මැරෙද්දි, ලංකාවෙ සිංහල බෞද්ධ අධ්‍යාපනයේ කේන්ද්රස්ථානය වුණ ආනන්දෙ සමහර කොල්ලො, නිවාඩුවක් ගැන උඩ පනින තත්වෙට පත්වෙන්න කොහේ හරි වැරැද්දක් වෙලා තිබුණා කියලා මට හිතෙනවා. එකක් ඒ උඩ පැනපු බොහෝ දෙනෙක් දුර පළාත්වල අය. ඒ අයගෙ දෙමව්පියෝ කොළඹ එන්නේ නැහැ. අනික ගෙදරින් ඈත් වෙලා කොළඹ නේවාසිකව ඉන්න මේ අය ගෙදර යන්නෙ කොයි වෙලාවෙද කියලා බලාගෙන ඉන්නේ.
ඒත් මේ වගේ පහත් සතුටු වීමකට මීට වඩා කරුණු හේතු වුණා. ඊනියා සාම සාකච්ඡා සහ දෙමළ ඡන්ද ටික ගන්න සිංහල ජාතිය පාවා දුන් දේශපාලන බඩගෝස්තරවාදීන් විසින් සිංහල ජනතාව නිවට ජාතියක් බවට පත් කළා. කාලයක ඉතිහාසය විෂය පාසල් විෂය මාලාවෙන් අයින් කළා. ඉතිහාසය නොදන්න එකාට රට ගැන හැඟීමක් තියෙයිද? ඉතිහාසයක් නැති ඇමරිකාවේ පුරවැසිකම ගන්න ඇමරිකන් ඉතිහාස පරීක්ෂණයෙන් සමත් වෙන්න ඕන කියලා මම අහලා තියෙනවා.
සිංහලයෙක්ට තමුන් සිංහලයෙක් කියලා කියන්න බැරි කාලයක් තිබ්බා. දෙමළ මුස්ලිම් මිනිස්සු තමුන්ගේ ජාතිය ගැනි අභිමානයෙන් කතා කරද්දි, සිංහලයන්ව `ශ්රී ලාංකික` ජාතියක් බවට පත් කරලා වඳ කරලා දැම්මා. `මම සිංහලයෙක්` කියලා කියුවොත් ඒ මිනිහට ජාතිවාදියෙක් කියලා ලේබල් ගහනවා. `මේ සිංහල අපගෙ රටයි` ආදී ජාතිකාභිමානී ගීත, ජාතිවාදී ගීත කියලා හංවඩු ගහලා තහනම් කළා. යාපනේ දෙමළ ළමයින්ට ගුරුවරු අන්තවාදී අදහස් ඔලුවට දාද්දි, අපේ අය දුටුගැමුණු චරිතය ජාතිවාදියෙක් කියලා පෙළ පොතෙන් අයින් කළා. දෙමළ ගුරුවරු කෙස් පැළෙන තර්ක එක්ක නිජ බිම් සංකල්පයන් ඒ දරුවන්ට උගන්නලා, සිංහලයො එක්ක වෛරයක් නිර්මාණය කළා. දෙමළ, මුස්ලිම් පාසල්වල සිංහල අකුරක් නූගන්නද්දි, සමහර රජයේ ආයතන බඳවා ගැනීමේ පරීක්ෂණවලදී දෙමළ භාෂා ප්රශ්න පත්රයක්ට මුහුණ දීම අනිවාර්යය කළා. තමුන්ගෙ සහෝදර ජනතාව මරපු ත්රස්තවාදීන්ට ලැජ්ජාවක් නැතිව මුදල් ගෙවලා, සාම ගිවිසුමට මුවා වෙලා යාපනේ ට්රිප් යන ජාතියක් බිහි වුණා. කොටි හමුදා කඳවුර ඉස්සරහට ඇවිත් සරම උස්සලා පස්ස පැත්ත පෙන්නලා හූ කියලා යද්දි, තුවක්කුව අතේ තියන් අසරණව බලන් ඉන්න, හමුදාවට සිද්ධ වුණ කාලයක් තිබ්බා.
දෙමළ ඡන්ද ටික බලාගෙන සිංහල ජාතියට මේ විනාශය සිද්ධ කලේ, සිංහල ඡන්ද අරන් බලයට ආපු දේශපාලඥයෝ. මැලේසියාවේ කියන්නේ මැලේ ජාතිකයන්ගේ නිජ බිම. ඒත් චීන සහ දෙමළ විශාල ප්රතිශතයක් මැලේසියාවේ ජීවත් වෙනවා. එක් කාලෙක ජන සංගණනයකදි චීන ජනගහනය, මැලේ ජනගහණයට වඩා වැඩි බව හෙළි වුණා. ඒ වාර්තා යට ගහලා, මහතීර් මොහොමඩ් භූමි පුත්ර සංකල්පය ගෙනාවා. ඒ අනුව මැලේ හෝ දෙමළ ජාතිකයෙක් චීන ඉගෙන ගන්න ඕන නැති වුණත්, මැලේසියාවේ ජීවත් වන හැම කෙනෙක්ම, මැලේ භාෂාව ඉගෙන ගත යුතු වෙනවා. මොන විභාගේ සමත් වුණත්, මැලේ අසමත් නම් මිනිහා අසමත්. අදටත් මැලේසියාවේ චීන ජනගහනය, මැලේ ජනගහනයට වඩා වැඩියි කියලා බොහෝ දෙනෙක් කියනවා. ඒත් අපේ රටේ සීයට හැත්තෑ හතරක් ඉන්න සිංහලයන්ට කියනවා, සීයට දහහතක් ඉන්න දෙමළ ජනතාවගේ භාෂාව පුරුදු වුණේ නැත්තම් රැකියා දෙන්නෙ නැහැ කියලා. දේශපාලන වාසි සඳහා මේ විදියට ජාතියක් නිවට කිරීමෙන් අවසානයේ ගොඩනැගෙන්නෙ වෛරය. ඒත් දෙමළ ළමයි සිංහල ඉගෙන ගන්නවද කියන එක නම් ප්රශ්නයක්. භාෂාවක් ඉගෙන ගැනීම ගොඩක් වටින දෙයක්. ඒත් ඔය වෙලාව ඉංග්රීසි ටිකක් ඉගෙන ගන්න යොදවනවනම් දෙමළ ඉගෙන ගන්නවට වඩා සෑහෙන්න වටිනවා.
ඒ වගේම විවෘත ආර්ථිකෙත් එක්ක තමුන් ගොඩ ගිහින්, අනික් අයට මොනවා වුණත් කමක් නැහැ කියන සිතිවිල්ල ජනතාව අතර ගොඩනැගුණා. මේ හැම දෙයකම එකතුව තමයි ජාතියක් රටක් ගැන හැඟීමක් නැති, බෝම්බයක් පිපුරුණහම නිවාඩු ලැබෙයි කියලා උඩ පනින විදිහෙ පහත් ජාතියක් බිහි වීම. පාසල් ළමයි විතරක් නෙවෙයි, සමහර වැඩිහිටියොත් බෝම්බයක් පිපුරුණහම, හෙට ඇඳිරි නීතිය දායි කියලා සතුටු වෙනවා.
කිරි බිබී හිටපු අත දරුවන්ව අම්මලත් එක්කම කපලා කොටලා මරන කොට, අරන්තලාවෙ හාමුදුරුවෝ මරා දාන කොට `ආ ඇත්තද? කීයක් මැරිලද?` කියලා සරලව අහන, පොෂ් වෙන්න ට්රයි කරන සිංහල මිතුරියක්, චාල්ස් ඇන්තනි කියන ත්රස්තවාදියා මරපු වෙලාවේ, `චාල්ස් ඇන්තනි පවූ . . .` කියලා කට හදලා, ඇදලා කියුව හැටි මට තාම මතකයි.
කොළඹ පාසල් ගිහිපු, වැඩට ගිහිපු අය අතරින් බෝම්බ හඬක් නෑසුන කෙනෙක් ඉන්නවද? බෝම්බයකින් නෑයෙක් හෝ දන්නා හඳුනන කෙනෙක් තුවාල ලබා හෝ මිය ගිය නැති අයෙක් ඉන්නවද? හමුදාවට ගිය නෑයෙක් තුවාල ලබා හෝ මිය ගොස් නැති අයෙක් ඉන්නවද? අපි උපන් දවසේ හිටන් තිබ්බ මේ යුද්ධෙන් එවැනි අමිහිරි, කටුක අත්දැකීම් නොලබපු අයෙක් ඉන්නවනම් හරිම කලාතුරකින් තමයි.
දැන් ඒ අවාසනාවන්ත තිස් අවුරුදු යුද්ධෙ ඉවරයි. ඒත් අදටත් ඊළඟ බෝම්බයක් පිපිරෙනකම් බලා ගෙන ඉන්න පිරිස් ඉන්නවා. කට්ටියක් යුද්ධය නිසා ගාණක් හොයා ගත්ත අය. කට්ටියක් සාමය වෙළඳාම් කළ එන්ජීඕ කාරයෝ. තව කට්ටියක් විරුද්ධ පක්ෂ දේශපාලන අන්තවාදී අමනයෝ.
රටත් ජාතියත් පුද්ගලයෙක්ගෙ අම්මයි තාත්තයි වගේ. මේ කියන රට ජාතිය හඳුනන්නෙ නැති, ඒ ගැන හැඟීමක් නැති අය, මව පියා නොහඳුනන නිසා අවජාතක රැලක් කියලා හැඳින්වුවට වරදක් නැහැ. තමුන් නොදන්න වරදකට පියා නොහඳුනන දරුවෝ අවජාතක නැහැ ඒ අයට කොහේ හරි තාත්තෙක් ඉන්නවා. ඒත් මේ කියන අමනයො තමයි රටේ උපන් සැබෑ අවජාතකයෝ.
එතකොට මොකක්ද බං ඔය ලේන්සු ෆොටෝ එක?
මහ බැංකුවට ලොරි බෝම්බෙ ගහන්න කලින්, වෙනත් ත්රීවීල් එකක ආපු ත්රස්තවාදියෝ පිරිසක් වටේටම වෙඩි තියලා තියෙනවා. ඒ වෙඩි සද්දෙ මොකක්ද කියලා බලන්න ජනේල ළඟට ගිය පිරිස අතර මගේ තාත්තත් එක් කෙනෙක්. ලොරියක් මහ බැංකුව ඉස්සරහ තිබ්බ කොන්ක්රීට් මල් බක්කි උඩින් ඇතුළට ගන්න උත්සාහ කරනවා. පාරේ ගිය වාහන මහ හඬින් නළා ගහගෙන රිවර්ස් එකේම ගෝල්ෆේස් එක පැත්තට පිම්මෙ යනවා. මහ බැංකුව ඉස්සරහ පාර වාහන සහ මිනිස්සුන්ගෙන් පාලු වෙනවා. ලොරිය මල් බක්කි මතින් මහබැංකුව ඇතුළට ගන්න ඉස්සරහටයි පස්සටයි පද්දනවා. මහ බැංකුව ඇතුළෙ ඉඳන් සිද්ධ වෙන්නේ මොකක්ද බලන්න සිකියුරිටි ගාඩ් කෙනෙක් එළියට එනවා. ලොරිය දැක්ක හැටි‍යෙ මිනිහත් පස්ස නොබලා පණ එපා කියලා දුවනවා. එක පාරටම මහ හඬකුත් එක්ක ගිනි බෝලයක් විහිදුවමින් බෝම්බය පිපිරෙනවා. වටේ ගොඩනැගිලිවල වීදුරු ළඟ හිටපු අය විසී වෙලා ගිහින් බිම වැටෙන්නෙ වීදුරු කුඩුත් එක්කමයි. ඕක තමයි මම තාත්තගෙන් අහපු සිද්ධිය. තාත්තා මම වගේ අතින් පයින් දාලා කියන්න යන්නේ නැති නිසා, සැබෑ සිද්ධියත් ඕකම තමයි.
බිම වැටුණ තාත්තා නැඟිටින කොට ඔලුව පුරහම ලේ. ඒත් තාත්තට මුලින්ම මතක් වුණේ මම ඉස්කෝලෙ බය වෙලා ඇති නේද කියලයි. තාත්තා කොටුවෙ ඉඳන් ඇවිදගෙනම මරදානේ ආනන්දෙ ඉස්සරහට ආවා. ඉස්කෝලේ ඇරිලා එළියට ආපු මගේ ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ තාත්ත ඉස්කෝලෙ ගේට්ටුව දැක්කට පස්සෙයි. තාත්තට ලොකු තුවාලයක් නැතත් පොඩි ජොඩි වීදුරු කෑලි ගොඩක් නිසා ඔලුවෙන් ලේ ආවා. ගෙදර ඇවිත් දොස්තර ගාවට ගියහම, දොස්තර මහත්මයා ඒ වීදුරු කෑලි ටික අයින් කරලා බෙහෙත් දැම්මා.
තාත්තා ඔලුවෙන් ආපු ලේ පිහිදන්න ඔලුවෙ තියන් හිටපු ලේන්සුව තමයි ඔය ඡායාරූපෙ තියෙන්නෙ. ඒක ඒ විදියටම තවමත් අපේ ගෙදර තියෙන්නේ යුද්ධයේ තවත් අතුරු කතාවක් කියන්න වගේ෴
Wednesday, November 10, 2010
පෝන් ස්ටාර්ස් සහ මතට කොටු දැමීම෴
ළඟදි ඉඳන් ලංකාවේ ගොඩක් හොඳ දේවල් කීපයක් සිද්ධ වෙනවා. එකක් තමයි මිනිස්සු බොන එක නවත්තන්න කියලා, ටීවී එකේ ෆිල්ම් එකක දුඹුරු පාට තේ වීදුරුවක පෝස්ටරයක් බිත්තියේ ගහලා තිබ්බත් කොටු කොටු දානවා. ඩ්රින්ක් එකක් දාන ගමන් ෆිල්ම් එක බලන මිනිස්සු, ච්ත්රපටියේ හොඳම ටික කොටුවලින් වහපු උන්ගෙ දෙමව්පියො මතක් කරනවා. ඒ බව දන්න රූපවාහිනී චැනල් එකේ අය, තමුන්ගේ දෙමාපියන් නොව වෙනත් රජයේ පිරිසකගේ දෙමාපියන් සිහි කරන මෙන් කරන කාරුණික ඉල්ලීමක් යටින් දානවා.
ලංකාවේ මිනිස්සු බොන එක ඔච්චර හැංගිලා කරන දෙයක්ද? ලංකාවේ සංස්කෘතිය ඇතුළේ සිප ගැනීමක්වත් ප්රසිද්ධියේ කරන්නේ නැති නිසා, ලිංගික දර්ශනයක් නම් කොටු දාලා වැහුවට කමක් නැහැ. හැබැයි නාකි සීයලා නිසා මිණිපිරීලා ගැබ් ගන්නේ, සීයලා කොටු නොදාපු කාලේ ටීවී එකේ ෆිල්ම් බලපු නිසාද කියලා කියන්න නම් මම දන්නේ නැහැ. සිංදු ලියන ප්රසිද්ධ ආචාර්ය පොරක්, ගුවන් විදුලියේ සිංදුවක් පටිගත කරන්න ආපු පාසල් සිසුවියකට ලව් ටෝක්ස් දීලා එහෙන් මෙහෙන් අල්ලන්න ගිහින් මාට්ටු වුණේ සති කීපයකට උඩදි. මුන් තමයි ඔය වගේ උපාසක නීති ගේන්නේ.
මඟුල් ගෙදර, මළ ගෙදර, දානේ ගෙදර, ආදී එකී මෙකී නොකී තැන්වල, රෑ දවාලක් නැතිව බොන ලංකාවේ, චිත්රපටියකට අවශ්යම තැනකට බොන දර්ශනයක් ඇතුළත් කළහම මොකද? බුදු හාමුදුරුවන්ගෙ ගිහි කළ මාමණ්ඩි වුණ සුප්පබුද්ධ රජ්ජුරුවෝ බොන එක නවත්තන්න බුදු හාමුදුරුවන්ටත් බැරි වුණා විතරක් නෙවෙයි, බීලා ආපු සුප්පබුද්ධ රජ්ජුරුවෝ බුදු හාමුදුරුවන්ට බැන්නත් එක්ක. අපේ සම හරක් බොන එක කොටුවලින් වහලා, බීම නවත්තන්න හදන්නේ, හරියට මාළිගාවෙ කොටු කරලා, සිදුහත් කුමාරයට කළකිරෙන දේ පෙනීමෙන් වළකන්න හදපු සුද්ධෝදන රජ්ජුරුවො වගේ. සුද්ධෝධන රජ්ජුරුවො ඇතුළු නෑයෝ, මාළිගාවේ ඉන්න ඇමතිවරු වයසට යන්නේ නැද්ද? ලෙඩ වෙන්නේ නැද්ද? මැරෙන්නේ නැද්ද? සිදුහත් කුමාරයට ඒවා පෙනෙන එක නවත්වන්න පුලුවන්ද? ඕක අපේ සුද්ධෝදනලට තේරෙන්නෙ නැහැ.
බුදු හාමුදුරුවන්ටත් නීති දාලා නවත්තන්න ඕන නැති වුණ බීම, අපේ සමහර හාමුදුරුවන්ට නීති මගින් නවත්තන්න ඕන වෙලා. බුදු දහමේ එන්නේ ස්වයං පාලිත විනයක්. අරාබිය වගේ නීති දාලා බීම නවත්තන්න ගියොත් ලංකාව බෞද්ධ අන්තවාදයකට තල්ලු වෙනවා. අරාබියෙවත් මේ තරම් අන්තවාදීන් හිටියෙ නැහැ. අපේ මේ අන්තවාදියො ටික අ‍රාබියේ හිටිය නම් ඕමාර් කයියාම්ගේ, ඛලීල් ජිබ්රාන්ගේ කවිවල `වයින්` කියලා තියෙන පද පේළි කටු ගාලා දානවා ෂුවර්.
බුදු හාමුදුරුවොත් අන්තවාදීන්ව ප්රත්ක්ෂේප කළා. හැබැයි ඔය නීති ගේන අන්තවාදීයො බොහෝ දෙනෙක්, සරල බාසාවෙන් කියුවොත් හොඳ බෙබේලා සහ බඩුකාරයෝ. ඒත් පෙන්නන්නෙ උපාසකයො වගේ. මිනිස්සු එදත් බිව්වා, අදත් බොනවා, හෙටත් බොයි. මත්පැන් භාවිතය අවම කරන්න මීට වඩා බුද්ධිමත් ක්රියා මාර්ග ගන්න ඕන වගේම, පාසල් දරුවන්ව මත් පැනින් ඈත් කරන්න ක්රමවත් වැඩ පිළිවෙලක් හදන්න ඕන.
ප්රසිද්ධ ස්ථානයක අශීලාචාර විදියට හැසිරෙන එක ලංකාවෙ අපි අනුමත කරන්නෙ නැහැ. ඒත් ගාල්ලේ කොටුවෙ හරි, මල් වත්තක හරි, සත්තු වත්තෙ හරි, මුහුදු වෙරළෙ හරි කතා කරකර ඉන්න කෙල්ලෙකුයි කොල්ලෙකුයි එලවන්නේ මොන නීතියකින්ද? උන් කතා කරන්න ඕන පොලිස් අවසරය ඇතුව පොලිසියෙ බංකුවක් උඩද?
කාලයක් කොණ්ඩෙ දිග කොල්ලන්ගෙ කොණ්ඩෙ කපන ජාතියෙ ගොන් වැඩත් පොලිසියෙන් කළා. කොල්ලෙක්ගෙ ගෙදර තිබ්බ ගම්පෙරළිය පොත දැකලා, `උඹ ගම් පෙරලන්න හදන්නෙ එහෙනම්` කියලා ජේවීපීකාලේ කොල්ලෙක් අල්ලන් ගියා කියලා කතාවකුත් තියෙනවනේ.
දවස් කීපයකට උඩදි හිරකාරයන්ගෙන් පොලිසිය ගුටි කෑවහම, ගොඩක් අය සතුටු වුණේ පොලිසියේ ගොං සහ ජරා වැඩ ගැන මිනිස්සුන‍්ගෙ තිබ්බ අප්රසාදය හින්දමයි. හැබැයි කොළඹ ලොකු හෝටල්, කැසිනෝ ශාලාවල මොනවා සිද්ධ වුණත් පොලිසිය ඇහැක් ඇරලා බලන්නෙ නැහැ. පොඩි රෙස්ට් හවුස් එකක කාමරේක හිටපු කපල් එකක් නම් මුන් අල්ලං එන්නෙ මහ වීර ක්රියාවක් කලා වගේ. ගණිකාවක් නෙවෙයි නම් කපල් එකක් රූම් එකක හිටියම අල්ලන් යන්න පුලුවන් නීතිය මොකක්ද කියලා මම නම් දන්නෙ නැහැ. උන් දෙන්නට ෆයිව් ස්ටාර් හොටෙල් එකකට රිංගන්න සල්ලි තිබ්බ නම් පොලිසිය ආරක්ෂාවත් දෙනවා.
ලංකාවේ ළඟදිම කරපු හොඳ වැඩක් තමයි අසභ්‍ය වෙබ් අඩවි තහනම් කරපු එක. උසාවි නියෝගයකින් වෙබ් සයිට්වල එඩ්රස් දෙනවා, විදුලි සංදේශන කොමිසමෙන් බ්ලොක් කරනවා. ගණන් කරන්න බැරි ගාණක් තියෙන අසභ්‍ය වෙබ් අඩවි එකින් එක බ්ලොක් කරනවා කියන්නේ, මුහුදු වතුර පොල් කට්ටකින් ඉහිනවා වගේ ගොං වැඩක්. අද එකක් බ්ලොක් කරන කොට, හෙට සීයක් අලුතින් අන්තර්ජාලයට එකතු වෙනවා. මේ වැඩෙන් හෙම්බත් වෙලා ඉන්න විදුලි සංදේශන කොමිසම, ෆිල්ටර් ක්රමයක් හඳුන්වලා දෙන්න යනවයි කියලා කියනවා.
ඒ අස්සෙ පොලිසියෙන් අලුත්ම වීර ක්රියාවක් කළා. පොලිසියෙ ඉන්න සීයට අනූවකට වැඩිය දෙනෙක් කම්පියුටර් එකක් ඔන් කරන්නෙ කොහොමද කියලවත් දන්නෙ නැහැ කියලා මට නම් ෂුවර්. ඊයෙ පොලිසියෙන් මාධ්යවලට නිකුත් කළා ලංකාවේ ඉන්න පෝන් ස්ටාර්ස්ලගේ පින්තුර. ලංකාවේ ටික කාලෙකට ඉස්සර, ඇගේ වයිරයකින් සලුපට අහසට දාගෙන පටන් ගත්ත කාම චිත්රපට රැල්ලක් තිබුණත්, නිල් චිත්රපට කර්මාන්තයක් තිබුණේ නැහැ. කර්මාන්තයක් නැත්තම් නිළියෝ කොහෙන්ද? පොලිසිය මේ ඡායාරූප නිකුත් කරලා තිබ්බේ, හඳුනා ගැනීමට උදව් වෙන්න කියලා. ඊට පස්සෙ අල්ලලා නඩු දාන්න වෙන්න ඇති.
මාත් මේ ඡායාරූප ටික බැලුවේ අඳුනන කෙනෙක්වත් ඉන්නවද බලන්න. හැබැයි අපේ ශූර පොලිසියට නොතේරුණාට, මේ ඡායාරූපවල ඉන්න සමහර අය අන්තර්ජාලයේ කුණු වෙබ් සයිට් වල තියෙන දකුණු ඉන්දියානු වීදි ගණිකාවන් සහ ලතින් ඇමෙරිකානු තරුණියන්ගේ ඡායාරූප බව ඕන මෝඩයෙක්ට තේරෙනවා. අඩුම ගානේ පුවත්පත්වලට නිකුත් කරන්න කලින්. කොළඹ ඉස්කෝලෙක උසස් පෙළ පන්තියෙ කොල්ලෙක්ගෙන් අහල උපදෙස් ගත්තනම්, ගොංකම ටිකක් හරි වහගන්න පොලිසියට තිබ්බා. `හරකා උනාට කමක් නැහැ, උම්බෑ කියන්න එපා` කියලා කියමනක් තියෙනවා. එතකොට හරකා කියලා මාට්ටු නොවී ඉන්න පුලුවනි.
සමහර සිංහල කෙල්ලන්ගෙ පින්තුරත් මෙතන තියෙනවා. ඒ අය පෝන් ස්ටාර්ස්ලා නෙවෙයි. වැඩිහරියක් තියෙන්නේ කොල්ලා රවට්ටගෙන හෝටලයකට එක්ක ගිහින්, කැමැත්තෙන් හෝ අකැමැත්තෙන් වීඩියෝ සහ ඡායාරූප ගත කරපු ගැහැණු ළමයින්ගේ ඡායාරූප. ඒ කොල්ලො ඒවා අන්තර්ජාලයට මුදා හැරලා. කොල්ලෙක් කරපු මේ අවලම් වැඩේ නිසා දැනටමත් ඒ තරුණියෝ අසරණ වෙලයි ඉන්නෙ. පොලිසිය මේ අසරණ ගැහැණු ළමයින්ව පෝන් සටාර්ලා කියලා හංවඩු ගහලා, හඳුනා ගන්න උදව්වෙන්න කියලා පත්තරවල පල කරලා. මොන තරම් ලැජ්ජ නැති තිරිසන් පහත් වැඩක්ද පොලිසිය කරලා තියෙන්නේ. පොලිසිය හිතුවද දන්නේ නැහැ පෝන් ස්ටාර් කියන්නේ මෙගා ස්ටාර් වගේ එකක් කියලා. ඒ ඡායාරූප යටින් එස්.එම්.එස්. කරන්නද කොහෙද අංක වගයකුත් දාලා තිබ්බේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති.
රටේම සල්ලි ගසා කන මිනී මරුවෝ, හොරු, තක්කඩි, ස්ත්රී දූෂකයෝ පාර්ලිමේන්තුව ඇතුලු ලොකු ලොකු තැන්වල යහතින් ඉඳීද්දී, පොලිසිය අහිංසක ගැහැණු ළමයි පිරිසක් නිස්කාරණේ හංවඩු ගහනවා මහා වරදක් කළා වගේ. අසරණ වෙලා ඉන්න මේ තරුණියකගෙ ඡායාරූපය පෝන් ස්ටාර් කෙනෙක්ගෙ කියලා පත්තරේ පළ වුණහම ඒ ළමයා සමාජෙට මුහුණ දෙන්නෙ කොහොමද? මානසිකව වැටිලා ඉන්න ඒ වගේ ළමයෙක් සිය දිවි හානි කර ගත්තොත් පොලිසිය වග කියනවද?
මම දන්න ගැහැණු ළමයෙක්ගෙ ඡායාරූපෙකුත් ඔය අතර තිබුණා. ඒ ළමයා කොල්ලත් එක්ක හෝටල් කාමරයක කරපුවා කැමැත්තෙන් වීඩියෝ සහ ඡායාරූප ගත කරලා තිබුණා. ඒ කොල්ලා ඡායාරූප ටික පරිඝණකයේ සේව් කරලා ඩිලීට් කළත්, රිසයින්ල් බින් එකේ තිබුණු ඒ ෆයිල්ස් ටික කොල්ලගේ බෝඩිමේ යාලුවකුට අහුවුණා. මිනිහා ඒ ටික වටේටම යැව්වා. ඒක අන්තර්ජාලෙටත් එකතු වුණා. මේ ඡායාරූපවල ඉන්න ගොඩක් ගැහැණු ළමයි පොලිසියට පෝන් ස්ටාර්ලා වුණේ මේ විදිය සිද්ධි වලින්. පොලිසිය මේ තරුණියන්ව මාධ්‍ය මගින් වෘත්තිමය ගණිකාවන් ලෙස නම් කරන්නයි මේ උත්සාහ කරලා තියෙන්නෙ.
පෝන් ස්ටාර් කියන වචනේ තේරුමවත් දන්නෙ නැති අමන පොලිසිය විසින් හඳුනා ගැනීම සඳහා පළ කරන්න කියලා දීපු මේ ඡායාරූප, තමන්ගේ පුවත්පත්වල පළ කිරීම ලක්බිම හැර අනෙක් පුවත්පත් ප්රතික්ෂේප කළා කියලා ආරංචියි.
නවීන තාක්ෂණයෙන් හදපු ව්‍යාජ ඡායාරූපත් ඒ අතර තියෙන්න පුලුවන් කියලා ඒ අය කියුවලු. ඒ සදාචාරසම්පන්න බුද්ධමත් මාධ්යවේදීන්ට සහ මාධ්‍යායතනවලට ඔලුව නමලා ආචාර කරන්න ඕන.
මේ තරුණියන් හැමෝම වගේ ඉන්නේ එකම එක කෙටි වීඩියෝ ක්ලිප් එකක හරි එක් අවස්ථාවක ගනිපු ඡායාරූප කිහිපයක හරි විතරමයි. ඒ තමුන්ගෙ පෙම්වතා විසින් විශ්වාසය සහ ආදරය කියන සලුවට මුවා වෙලා ගනිපු ඡායාරූප හෝ වීඩියෝ ක්ලිප් එකක්, ඒ අමන තරුණයා විසින් අන්තර්ජාලයට මුදා හල නිසා. ඒත් පෝන් සටාර් කෙනෙක් වෙන්න නම් ස්ක්රිප්ට් ලියලා කරන නිල් චිත්රපට කිහිපටකටවත් මුදල්වලට රඟපාපු කෙනෙක් වෙන්න ඕන. පොලිසිය පෝන් ස්ටාර්ලා කියලා පෙන්නන මේ තරුණියෝ එහෙම මුදලට නිල් චිත්රපටි කර්මාන්තයේ යෙදුණ අය නෙවෙයි. පෙම්වතා විසින් රවටලා ගනිපු ඡායාරූප හෝ කෙටි නිරුවත් වීඩියෝ ක්ලිප් එකක් අන්තර්ජාලයේ තිබුණු පලියට ඒ අය පෝන් ස්ටාර්ලා වෙනවනම්, ඉන්දි‍යාවේ මුම්බායිවල ෆොටෝ එකක් ගන්න හැමෝමටම තමුන් හින්දි නළුවෙක් කියලා කියන්නත් පුළුවන්.
සදාචාරය ගොඩනගන්න කියලා පොලීසිය මේ කරන අමන ක්රියා, කිසිම සදාචාරසම්පන්න පුද්ගලයෙක් අනුමත කරන්නේ නැහැයි කියලයි මම හිතන්නේ. 88 ජේවීපී කාලේ විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් පිරිසක්, අපේ ගෙවල් ළඟ තාප්පෙක ලියලා තිබ්බ මේ වචන පේළිය මට තවම මතකයි.
`නූගත් පොලිස් බල්ලා, උගත් සිසුවාට වින කරයි`.
`නූගත් පොලිස් බල්ලා, උගත් සිසුවාට වින කරයි`.
Sunday, November 7, 2010
Saturday, November 6, 2010
එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනියර්෴
මේ කතාව ලියන්න ඕන කියලා මට හිතුණේ, අනුර හෑගොඩ මහත්මයා, ඉරිදා දිවයිනට ලියපු `පාන් සාඩින්/ සාඩින් පාන්` කියන කොලම් ලිපිය කියෙව්වට පස්සෙ. ඒ ලිපිය කියවන්න ඕන නම් මෙන්න ලින්ක් එක. හරිම රහ ලිපියක්.
මම කියන්න යන සිද්ධියත් මීට ටිකක් සමානයි. මේ කතාව මම ඇහුවෙ අපේ තාත්තගෙන්. සෑහෙන පරණ කතාවක් නිසා, තාත්තට මතක නැහැ මේක පත්තරේක පළ වුණ එකක්ද, කවුරු හරි කියපු කතාවක්ද කියලා.
ඒක නිසා මේ කතාව කවුරු හරි කලින් පත්තරේකට ලියපු එකක් නම්, අනවසරයෙන් කතාව ආයෙත් කැතට ලියපු එක ගැන එතුමගෙන් සමාව ඉල්ලනවා.
බටහිර රටවල රැකියාව කරන අපේ ගොඩක් සහෝදරයන් මෙහෙදි කියන රැකියාව සහ එහෙදි කරන රැකියාව අතර ලොකු වෙනසක් තියෙනවා. අනික පාරේ බලු ගූ අයින් කරන එකාටත් පොෂ් ජොබ් ටයිටල් එකක් හෙවත් තනතුරු නාමයක් තියෙන නිසා, ඒ නම අහන කෙනෙක්ට හිතෙන්නෙ පොර පශු වෛද්‍යවරයෙක්වත් වෙන්න ඇති කියලා. ලංකාවෙත් සමහර පුද්ගලික ආයතනවලත් මේ වගේ බර වෘත්තීය නාම දෙනවා. එක අතකට දරුවගේ උප්පැන්න සහතිකේ පියාගේ රැකියාව කියන තැනට, බරපතළ වචනයක් දාගන්න පුලුවන් නිසා ඒකෙ මානුෂික පැත්තෙන් වරදකුත් නැහැ.
කොහොම හරි මම කියන්න යන මේ කතාවේ එන තරුණ සිංහල මිත්රයා හිටියෙ එංගලන්තෙ. රැකියාව එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනියර්. මගෙත් ඉන්නවා ගොඩක් මයිනින් ඉංජිනේරු යාලුවෝ. ඉතින් අපේ මේ යාලුවත් ඒ අය වගේම එංගලන්තෙ කැණීම් ඉංජිනේරුවරයෙක්.
අපේ යාලුවා විවාහ වෙන්න ඕන කල වයසත් පහු වේගෙන ආ නිසා, ලංකාවට ඇවිත් විවාහ වෙලා, දෙන්නත් එක්කම එංගලන්තෙට යන්න කියලා දෙමාපියන්ගෙන් එන බර බරේ ටික ටික වැඩි වෙන්න ගත්තා.
අම්මගෙ බර බරේ හොඳටම වැඩි වුණ පාර යාලුවා විවාහ වෙලා යන්න කියලා හිතාගෙන උපන් බිමට ආවා. ඒ වෙන කොටත් ගෑණු ළමයි සීයක් විතර ඇප්ලිකේෂන් දාලා. එංගලන්තෙ ඉන්න එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනියර් මහත්තයෙකුට දුවව සෙට් කරන්න අම්මලා දඟලපු හැටි හිතා ගන්න පුලුවන්නෙ. අනික බැඳලා අනික් පැත්තට එංගලන්තෙට යන්නනෙ. ඒ ගෑණු ළමයි බලන්න ගෙදරකට ගියහම අපේ යාලුවට සලකන්නෙ එංගලන්තෙ විලියම් කුමාරයා දූව බලන්න ආව වගේ. තමුන්ගෙ නොදන්නකම පෙන්නන්න ඕන නැති නිසා කවුරුවත් රස්සාව ගැන වැඩි යමක් යාලුවගෙන් අහන්න යන්නෙ නැහැ. මොනා වුණත් ඉතින් එංගලන්තේ එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනයර් කෙනෙක් කියුවම තව මොනවා අහන්නද? එක්ස්කැවේෂන් කියන වචනෙ වුණත් කියා ගන්න ගොඩක් අයට අමාරුයිනෙ.
සුද්දට වඳින අපේ සිරිත අනුව එංගලන්තෙත් නැති ඉංග්ලිෂ් කෑම ඒ ගෙවල් වලින් යාලුවට දෙන්නෙ බකිංහැම් මාළිගේ රාජකීය කෑම මේසෙ වගෙයි. අපේ යාලුවත් නයාව මුලු එංගලන්තෙම බඩ ගාවනවා. අන්තිමේ කොහොම හරි අපේ ඉංජිනේරු යාලුවා චීස් කෑල්ලක් වගේ ලස්සන, සල්ලිකාර පවුලක කෙල්ලක් බැඳලා එංගලන්තෙට ගියා.
ගිහින් බැලුවම අපේ ඉංජිනේරු මහත්තයා ඉන්නේ කියපු විදිය පැලස් එකක නෙවෙයි, පොඩි අපාර්ට්මන්ට් කෑල්ලක. වැඩි විස්තර නොදැන හදිසියේ බැඳපු මනමාලිට ෆුල් අප්සෙට්. ඒත් ඉතින් කිසි දෙයක් අහන්න ගියේ නැහැ. ලොකු ගෙයක් ගන්න සල්ලි ඉතිරි කරනවා වෙන්න ඇති වගේ දේවල් තමන්ටම කියා ගත්ත අලුත් මනමාලි සද්දයක් නැතිව හිටියා.
ඒත් සති දෙක තුනක් විතර යනකොට මනමාලිට මොකක් හරි ලොකු අමුත්තක් තියෙනවා කියලා තේරුණා. අපේ එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනේරු මහත්තයා වැඩට යනවා කියලා යන්නෙ මහ රෑට. උදේ පාන්දර ඕෆ් වෙලා එන්නෙ බාගෙට මැරිලා. දාඩිය දාලා, ගඳ ගහනවා, පොඩි ෂොට් එකකුත් දාලා. ඊට පස්සෙ මුලු දවල් දවසෙම නිදි. ආයෙත් මහ රෑට වැඩට යනවා.
ටික දවසක් එච්චර ගණන් නොගෙන බලන් හිටියත්, මොකක් හරි ලොකු අවුලක් සිද්ධ වෙන බව පුංචි මනමාලිගෙ ටිකිරි මොළේටත් වැටහුණා. සති කීපයක් ඒ ගැන අහන්නෙ නැතිව කට වහගෙන හිටියත් එන්න එන්නම මනමාලිගෙ කුතුහ‍ලය වැඩි වුණා. `මම ඉතින් එංගලන්තෙ ඉංජිනේරු රස්සාවල් ගැන මොනවා දන්නවද? මෙහේ එහෙම වෙන්න ඇති` කියලා යන්තම් වයස 18ක් විතර වුණ හුරුබුහුටි මනමාලි හිත හදා ගත්තා. ඒත් අපේ ඉංජිනේරු මහත්මයගෙ දින චර්යාවෙ නම් වෙනසක් වුණේ නැහැ.
ඔහොම තව සති කීපයක් යද්දි මනමාලිගෙත් කුතුහල ලිමිට් එක පැන්නා. මේ මහ රෑ කරන කැණීම එක මොකක්ද කියලා හොයලා බලන්න මනමාලිටත් හිතුණා. (ගෑණුනෙ)
හොයලා බලනකොට අපේ යාලුවා කරන්නෙත් එක්තරා කැණීමක් තමයි. හැබැයි රස්සාව කරන්නෙ කනත්තක. කණින්නෙ මිනී වලවල්.
හැබැයි අපේ මනමාලිත් ලංකාවට ආ වෙලාවට හස්බන්ඩ් එක්ස්කැවේෂන් ඉංජිනියර් කෙනෙක් කියලා තාලෙට කට හදලා, උජාරුවෙන් කියනවා මිසක්, කණින්නේ මොනවද කියලා නම් කියුවේ නැහැ෴
Thursday, November 4, 2010
බුදු හාමුදුරුවොත් ක්රීම් ක්රැකර් වැළඳූ සේක෴
මේ සිද්ධිය වුණේ මම විශ්ව විද්යාලෙ දෙවන වසරෙ ඉන්න කාලෙ. අපේ ගෙදර ඉඳන් ගාලු පාරට විනාඩි දහයක් විතර පයින් එන්න ඕන. කවදාවත්ම මට ඔය පොඩි දුර බස් එකේ හරි, ත්රීවීලර් එකක හරි ගියේ නැහැ. උදේ හවස පයින් එන පාරේ, ගාලු පාර කිට්ටුවට වෙන්න පොඩි පන්සලක් තියෙනවා. ඒ පන්සලේ තනි හාමුදුරු නමක් වතාවත් කර ගෙන වැඩ ඉන්නවා. පොඩි කාලයක් පාර්ලිමේන්තුවටත් වැඩම කරපු, එක කාලෙක ආන්දෝලනාත්මක දේශපාලන චරිතයකුත් වුණ මේ හාමුදුරුවන්ට, මගේ දුරින් නෑ කමකුත් තියෙනවා.
ඔය දුර නෑ කම නිසා ඊළඟ දවසේ හීල දාන ආරාධනාව කවුරුවත් භාර අරන් නැති වුණහම, පන්සල ඉස්සරහ පාරේ හවසට යන මට හරි, ගෙදර කෙනෙක්ට හරි කතා කරලා `හෙට උදේ දානේ පොඩ්ඩක් එවන්න පුලුවන්ද` කියලා හාමුදුරුවෝ අහනවා.
මේ සිද්ධිය වුණ දවසෙත්, මම කැම්පස් ගිහින් එද්දි හාමුදුරුවෝ `හෙට හීල දානේ පොඩ්ඩක් එවන්න පුලුවන්ද?` කියලා ඇහුවා. ඔය වගේ දේවල් ගැන මගේ මතකය ගැන, මමම හොඳට දන්න නිසා, එක තැන දුවන තැටියක් වගේ `දානෙ දානෙ දානෙ දානෙ` කියලා හිතින් එක දිගට කිය කිය ගෙදර ආවා. මම හිතුවෙ ගෙදරට එනකම්ම එහෙම ආවහම, දානෙ පණිවිඩය අම්මට කියන්න අමතක වෙන එකක් නැහැ කියලා.
ඒත් ඉතින් හාමුදුරුවො වුණත් පෙර කළ අකුසල් තියෙන නිසා, විදුලිය විසන්ධි වුණහම, රේඩියෝවක් ඉබේ නතර වෙනවා වගේ, විනාඩි දහයේ පා ගමන අතර සංයමයක් නැති හිතට එන දහසක් සිතිවිලි අතරේ `දානෙ දානෙ දානෙ දානෙ` කියලා වාදනය වුණ තැටිය නොදැණිම නතර වුණා.
ඊළඟ දවසේ උදේ නවයහමාරට විතර මම කැම්පස් යන්න පිටත් වුණා. විදුලිය විසන්ධි වුණහම නතර වුණ රේඩියෝව, ඕෆ් කළේ නැති වුණහම, විදුලිය ආ ගමන් ආයෙත් වැඩ කරන්න පටන් ගන්නවා වගේ, පන්සල ඉස්සරහ පාර දිහා බලන් හිටන් ඉන්න හාමුදුරුවො දැක්ක ගමන්, මගේ `දානෙ` තැටිය ආයෙත් වාදනය වෙන්න ගත්තා.
මගේ අසරණ පෙණුම දැක්ක හාමුදුරුවන්ට වෙලා තියෙන දේ එක පාරටම තේරුණා. `දානේ අමතක වුණා නේද?` කියලා හාමුදුරුවො අහද්දි, මම `කඩෙන් මොනා හරි අරන් එන්නම්` කියලා පන්සල එහා පැත්තේ දෙමළ කඩේට දිව්වේ, හාමුදුරුවො `නෑ නෑ ඕන නැහැ` කියද්දි. කලින් දවසේ දවල් දොළහෙ ඉඳන් වළඳලා නැති නිසා, උදේට පාන් වළඳන්න හාමුදුරුවො කැමති නැහැ. `මොරටුවෙ මිනිස්සු පාන්මයි කන්නෙ. හීලටත් පාන් අරන් එනවා. පැය ගාණක් නොකා ඉඳලා, ඒක වැළඳුවම බඩ පිපෙනවා, ගැස්ට්රික්වලට එනවා. දවල් දානෙටත් මේ පැත්තේ මිනිස්සු තෙල් දාලමයි කෑම හදන්නෙ`, කියලා හාමුදුරුවො දවසක් කියපු නිසා, මම දෙමළ කඩෙන් මුං ඇට පාර්සල් දෙකක් ගෙනත් හාමුදුරුවන්ට පිළිගැන්නුවේ, සිද්ධ වුණ අමතක වීම ගැන කණගාටුව ප්රකාශ කරන ගමන්.
`කමක් නැහැ මුං ඇට ගුණ කෑමක්නෙ` කට කොණෙන් හිනා වෙන ගමන් හාමුදුරුවො කියුවා.
මීට මාස දෙකකට පස්සෙ මේ සිද්ධියම ආයෙත් පාරක් සිද්ධ වුණා. ඒත් එදා උදේ මම කැම්පස් ගියේ දහය‍යි තිහට විතර. මම `කඩෙන් මොනවා හරි අරන් එන්නම්` කියලා කලින් දවසෙ වගේ දෙමළ කඩේට දුවන්න හදද්දි, `නැහැ නැහැ. ඕන නැහැ. මම ක්රීම් ක්රැකර් පැකට් එකක් තිබිලා, බුද්ධ පූජාවටත් තියලා, මාත් වැළඳුවා` කියලා හාමුදුරුවො කියුවහම මට තරු පෙනුණා. ගෙදරින් බැණුම් කෝටියයි. පැය විස්සක් විතර බඩ ගින්නෙ හිටපු කෙනෙකුට මගේ වැරැද්ද නිසා ක්රීම් ක්රැකර් දෙක තුනකින් බඩ ගින්න නිවා ගන්න වුණහම, වෙන කෙනෙක්නම් තව පැය විස්සක්වත් බණිනවා. ඔක්කොටම වැඩිය, අපි බුද්ධ පූජාව තියන්නෙ ජීවමාන බුදු හාමුදුරුවන්ට පූජා වේවා කියලා හිතාගෙනනෙ. මම හින්දා බුදු හාමුදුරුවන්ටත් හීල දානෙට ක්රීම් ක්රැකර් වළඳන්න සිද්ධ වුණා නේද කියලා මට හිතුණා.
කොහොම හරි ඊළඟ දවසෙ අම්ම පන්සලට ගිහින්, `පුතාට නම් දානෙ පණිව්ඩ දෙන්න එපා. දගෙදරට කෝල් කරලා කියන්න` කියලා, හාමුදුරුවන්ට කියලා තිබුණා. හාමුදුරුවොත් ඊළඟ දවසෙ දානෙ නැතත්, මං අතේ නම් දානෙ පණිවුඩ එව්වෙ නැහැ෴
පරිත්තස්සවන කාලෝ ෴
ගෙවල්වල පැත්තකට විසි කරලා තිබ්බ රේඩියෝ එක එළියට ගත්තෙ එෆ් එම් නාලිකා තමයි. ඒත් මෙලෝ රහක් නැති සිංදු හිට් කරන්න ගත්ත උත්සාහය නිසා ගොඩක් ගෙවල්වල දැන් රේඩියෝ අහන්නෙ නැහැ. ඒත් බස්වල යනකොට නම් ඔය සිංදු ටික අහගන්න පුලුවන්. ප්රයිවට් බස් ඩ්රයිවර්ලට ඒ රිදම් එක හොඳට අල්ලලා යනවා.
ඒත් දැන් නිතර දෙවේලේ දාපු සිංදු වෙනුවට අලුත්ම අංගයක් එකතු වෙලා. ඒ තමයි මහානුභාවසම්පන්න ගාථා රත්න. දැන් ගෙදරක පොඩි එකෙක්ට පාඩම් කරන්න නැහැ, හාමුදුරුවො ගාථා රත්න දේශනා කර කර බෙරිහන් දෙනවා. `අම්මෙ, ඔය රේඩියෝ එක ඕෆ් කරන‍්‍නකො මට පාඩම් කරන්න තියෙනවා`, කියලා පොඩි එකා කියුවොත්, `දැන් කාලෙ හැදෙන උන් බණක් දහමත් අහන්න බැරි පවුකාරයෝ` කියලා බැනුම් කෝටියයි. අම්මා හිතන්නෙ පාඩම් නොකළත් ගාථා රත්නෙ දිව්ය ලෝකෙටම ඇහෙන්න දැම්මම, දෙවියො ඇවිත් විභාගෙ ලියලා හරි කොල්ලව ගොඩ දානවා කියලා. ගාථා රත්නෙ දේශනා කරන්න කලින් එෆ් එම් නාලිකාවෙන් ඒකෙ ආනුභාවෙ කියන විදියට, කාටත් එහෙම හිතෙ එකේ පුදුමෙකුත් නැහැ.
බුදු හාමුදුරුවන්ටත් වඩා බෞද්ධයො වුණු අපේ ගෙවල්වල ඉන්න උපාසකම්මලා හරි ආසයි සද්දෙ වැඩිම කරලා රේඩියෝ එකේ යන බණ දා ගෙන ඉන්න. හැබැයි අහන්නෙ නම් නැහැ. වෙන වෙන වැඩ. ඕය නිසා උපාසකම්මලට මෙගා නාට්ටයක් බලනවා වගේ ආතල් බණ අහන්න, ළඟදි බණ වෙනුවට ගැලරියට අත්පුඩි ගහන්න වාචාල කතා කියන ජෝකර්ලා ටිකකුත් ටීවී එකේ බණ කියන්න ගත්තා. තමුන් මෛත්රී බුදුන් කියලා කියා ගන්න ගිහි නාකි පරාණෙකුත් බෙලෙක් හඬින් ටීවී චැනල් එකක බණ කියනවා. බුදු බණ ඇසීම දුර්ලභයි කියන බුදු වදන ඇත්ත වෙන්නෙ, මේවයෙ වැඩි හරියක් දේශනා කරන්නෙ බුදු බණ නොවන නිසා. කෙල්ලෙක් ඩෙනිමක් අඳින එක තමයි සමහර උන්නාන්සේලාට ලංකාවේ පේන ලොකුම වරද. ඒ කාලෙ ඩෙනිමක් ගහන්න බැරි වුණ නාකි උපාසකම්මලටත් ඒවා නැගලා යනවා. ඒ අය ඒවා අහලා `හක හක` ගාලා හිනා වෙලා, සතුටට `සාධු සාධු!!!` කියනවා
ඒත් මේ කියන ගාථා රත්න බණ නම් නෙවෙයි. පහු කාලීනව හාමුදුරුවරු ලියපු ආරක්ෂක බුද්ධ මන්තර. මට තාම මතකයි, මට අවුරුදු දොළහෙදි විතර දළදා මාළිගාවේ ආරක්ෂක යන්තරය වෙන රත්නමාලී බන්ධන ගාථා, රවුමට ලියපු යන්තරෙන් කියවන විදිය සීයා පුරුදු කරපු හැටි. දැන් රත්නමාලී බන්ධන ගාථා රේඩියෝ එකේ මාකට් කරනවා. ඇත්තටම ඝණ පිහිටුවලා කීවහම මේ බුදු ගුණ මන්තර වල ලොකු බලයක් තියෙනවා. ඒත් අපේ උපාසකම්මලා මහ හයියෙන් මේවා දාගෙන ඉන්නෙ බුදු හාමුදුරුවො අත්හරින්න කියලා දේශනා කරපු තණ්හාව මුල් කරගෙන. උත්සාහය නැතිව ගාථා දාගෙන ඉඳලා, ස්වීප් ටිකටි කියන සූදුවෙන් ජීවිතේ ගොඩ යන්න හදනවා. දැන් මේ එෆ් එම් චැනල් පිරිතුත් ෆෙං ෂුයි වගේ කරලා.
ගාථාව ඉවර වුණ ගමන්, `පැණි රස කෑම දිව ගාලා කංසා බොන්න සොඳා, ඔබ වැතිරීලා උඩුකුරුව සයනේ ඉන්න සුදා` කියලා සිංදුත් යනවා. රේඩියෝ නාලිකාවල තව ලස්සන වැඩක් කරනවා. ලස්සනම වැඩේ උන් කියනවා, අපේ නාලිකාවේ තමයිලු හරියටම ඝණ පිහිටුවලා පිරිත් කියන්නෙ. අනික්වයෙ ඝණ වැරදි නිසා, ගුණ නැතිලු. මහ රෑ 12ටත් පිරිත් යනවා. ඔය වෙලාවට කවුරුත් ඔය එෆ් එම් නාලිකා අහන්නෙ නැහැනෙ. දවසෙම වාචාලකමට දොඩවන නිවේදකයන්ට, කවුරුත් රේඩියෝ අහන්නෙ නැති මහ රෑටත් ගෙවීම් කරන්න ඕන නැති නිසා, පිරිත් තැටිය දාලා රේඩියෝ නාලිකාවෙ උන් නිදා ගන්නවා.
නිවේදකයො ගැන වෙනම ලියන්න ඕන දවසක. ළඟදි එක ජනප්රියතම නිවේදිකාවක් කියනවා `ලෝකෙ හැදිලා තියෙන්නෙ හිරුගෙ රැස්වලින් හා බීට්ල්ස් මියුසික් වලින්` කියලා කියමනක් තියෙනව කියලා. අපි නම් කියවලා තියෙන්නෙ `ලෝකෙ හැදිලා තියෙන්නෙ හිරුගෙ රැස්වලින් හා අම්මගෙ කිරි වලින්` කියලා මැක්සිම් ගෝර්කි ලියපු දේ. මැක්සිම් ගෝර්කිට ඕක ඇහුණ නම් ජපන් ක්රමේට බඩ කපන් මැරෙනවා.
කොහොම හරි මේ මහ රෑ යන පිරිත් පෙන්නන්නෙ දවසම සුභ කරන මහා සත්කාරයක් විදියට. ඒත් ඇත්ත කතාව තමයි මේ වෙලාවට පිරිත් තැටියක් දාලා නිදා ගන්න එක උන්ට ලාභ වගේම ලේසි වීම. පිරිත් මැද්දෙ බයිලා මියුසික් එක්ක වෙළඳ දැන්වීමුත් යනවා. ඔය වෙලාවට පිරිත් අහන්නෙ මදුරුවො ක කා නයිට් ඩියුටි කරන උන් නිසා, මදුරු කොයිල් ඇඩ් තමයි නැඟලා යන්නෙ. ඇඩ් යන නිසා ඒ ඒ නාලිකා තමුන්ගෙ පිරිත් ඉස්තරම් කියලා ඇඩ්වටයිස් කරලා මාකට් කරනවා.
අපි පොඩි කාලෙ ඉස්කෝලෙ යන්න ඇහැරුණේ පාන්දර ගිහිපු පිරිත් එක්ක. ඉතිපිසෝ ගාථාව යන කොට මම නිදි කිර කිර අම්ම හදල දීපු උදේ තේ එක බොනවා. ඒ දවස් වල අපි වෙලාව දැන ගත්තෙ පිරිත් වලින්. ඒ ඒ පිරිත පටන් ගන්න වෙලාව අනුව තමයි තේ එක බොන්නේ, මූණ හෝද ගන්නෙ, වැසිකිළි යන්නෙ, ඇඳුම් අඳින්නෙ, ගෙදරින් පිට වෙන්නෙ. ඒ උදේ පිරිත් දේශනාව දවසම සිරියාවන්ත තරනවා, ආරක්ෂා කරනවා. උදේ නඟින ප්රයිවට් බස් එකෙත් ෆස්ට් ට්රිප් එක පටන් ගන්නෙ රේඩියෝ එකේ පිරිත් දාලා. කොළඹ ගෙන්දගම් පොළොවෙ හැප්පිලා, ජීවිත සටනෙ යෙදෙන්න යන මිනිස්සුන්ට, ඒ බස් පිරිත මහා ආශිර්වාදයක්. ඔය හේතු දෙක නිසා ළඟ පාත ක්රිස්තියානි ගෙවල්වලත් උදේට පිරිත් දැම්මා. ඒත් දැන් නම් රේඩියේ චැනල් වලින් පිරිත් දවස තිස්සෙ පට්ට ගහලම ඒවා ඉරාජ්ගේ සිංදු ගානට දාලා.
ළඟදි මගේ යාලුවෙක් කියනවා, `මචං, සෙනසුරාදට මම බෝඩිමේ ඉඳලා ගෙදර යන්නෙ ටිකක් නිදා ගන්න හිතා ගෙන. ඒත් මොන නින්දක්ද බං. නින්දෙ හොඳම හරියෙදි මහ රෑ තුනට විතර, අපේ අම්මා මහ හයියෙන් රේඩියෝ එකේ පිරිත් දානවා. ඊට පස්සෙ මොන නින්දක්ම බං. මුලු දවසෙම ඇඟට ෆිට් නැහැ. දැන් මම ඔය පිරිත් සීන් එක නිසා සෙනසුරාදට ගෙදර යන්නෙත් නැහැ`.
සුභ ඵල මොනවා වුණත්, මේ විදියට පිරිත් දාන එක ගෙදරක රණ්ඩු සරුවල් පටන් ගන්න හූනියමක් වෙනවා.
කොයි දේටත් වෙලාවක්, කලාවක් තියෙනවා. ළඟදිම එෆ් එම් නාලිකා මිනිස්සුන්ට බුද්ධාගමත් එපා කරවනවා. එතකොට ඉතින් බුදුන්ටත් දෙයියන්ගෙම පිහිටයි කියලා තමයි කියන්න වෙන්නෙ ෴
ලංකාවට ගහපු ලොකුම හෙණ දෙක෴
ලංකාවේ ආණ්ඩුවේ ආයතනයකින් වැඩක් කර ගන්න ගියහම තියන අමාරුව කවුරුත් දන්නවා. සමහර වෙලාවට එතැන වැඩ කරන කෙනෙක්ට වුණත් වැඩක් කර ගන්න ගියහම ලේ රත් වෙනවා. සමහර වෙලාවට වැඩ කරපුවට පඩි ගන්න මැරෙන්න වෙන්නෙ, හරියට ණයක් ගන් ගියා වගෙයි. විනාඩි පහෙන් කරන්න පුලුවන් වැඩේ නොකරන්නත්, අනුන් පිට වරද පටවන්නත් අපේ රජයේ සේවකයො හරිම දක්ෂයි. ඒ අයට පඩි ගෙවන්නෙ මොකටද කියලා උන් දන්නෙ නැහැ.
ඒත් දැන් ගහලා තියෙන්නෙ ඊටත් වඩා ලොකු හෙණයක්. දැන් ආණ්ඩුවේ කණ්තෝරුවකට ගිහින් වැඩක් කරගන්න නෙවෙයි, ආපු කාරණය කියා ගන්නත් අමාරුයි. උන් ඔක්කොම අර උපහාර මඟුල නිසා, වැඩ (නො)කරන පැය අටේම මොබයිල් ෆෝන් එකේ එල්ලිලා. නාකි හුචක්කුත් මල් කඩනවා. ලංකාව වටේම ඉන්න වැඩක් නැති අනෙක් රජයේ සේවකයන්ටයි, ගෙවල්වල ඉන්න නාකි මරගාත, කාලකණ්ණි හැමෝටම කතා කරනවා. ෆෝන් එකෙන් කෑම වට්ටෝරු, නඩු හබ, හවසට ගේන බඩු ලිස්ට් එක, අහල පහල ඕපා දූප, දේශපාලනය ආදී එකී මෙකී නොකී සේරම සංවාද පැය ගණන් යනවා. අතේ මදුරුවෙක් වැහුවත්, වටේටම කෝල් කරලා ඒක කියනවා. ඒක ඉතින් ඩෙංගු ගැන පැයක සංවාදයක් බවට පත් වෙනවා.
එකෙක් එක්ක විනාඩි හතළිස් පහක් විතර කතා කරලා, බුදු සරණයි බායි! කියලා මොබයිල් ෆෝන් එක තියන කොට, වැඩක් කර ගන්න ආපු මිනිහට දැනෙන්නෙ හරියට අවුරුදු ගාණක් ඇදිච්ච ඉඩම් නඩුවක් දිනුවා වගේ මාරම සනීපයක්.. ඒත් ඒ සනීපෙ දැනෙන්නෙ `එක්සකියුස් මී` කියලා කර ගන්න ආව වැඩේ කියන්න කට ගන්නකං විතරයි. `වකා වකා වකා හේ හේ දිස් ටයිම් ෆෝ ඇෆ්රිකා` කියලා ආයෙත් අරූගේ ෆෝන් එක වදිනවා. පොඩ්ඩක් ඉන්න කියලා අතින් පෙන්නන ගමන්, ඒ කාලකණ්ණියා ඉතියෝපියාවෙද කොහෙද ඉන්න හොර ගෑණියෙක් එක්ක මල් කඩන්න ගන්න කොට, වැඩේ කරගන්න ආපු මිනිහට, ඇලෙක්සැන්ඩර් ග්රැහැම් බෙල්ගෙ ඉඳන්, උපහාර ඇඩ් එකේ හිටපු කපු මහත්තයා දක්වා, ටෙලි‍ෆෝන් සම්බන්ධ හැම එකාගෙම මව් පි‍යො සිහි වෙනවා.
මිනිහගෙ මොබයිල් ෆෝන් එක සාක්කුවෙ දා ගන්නෙ හවස හයට. ඒ වෙලාවට තමයි ඔය නොමිලේ ඇමතුම් (අ)පහසුකම ඉවර වෙන්නෙ. යාන්තම් ඉවරයි කියලා හිතලා `එක්සකියුස් මී` ගාලා ආ වැඩේ කියන්න හදනකොටම, `මේ වෙලාවෙ වැඩක් කර ගන්න එන්නෙ තමුසෙට පිස්සද? මම මේ ඕටී පැය එකහමාරකුත් කරලා යන්නයි හදන්නෙ` කියලා අර රජයේ සේවකයා කියනවා. පැය හතරක් විතර තමුන්ගෙ ඉස්සරහ වැඩක් කර ගන්න ආපු මනුස්සයෙක් හිටගෙනම හිටියා කියලවත්, මිනිහා දන්නේ නැහැ. එච්චරටම සිම් කාඩ් එකක් වගේ, ෆෝන් එක ඇතුළෙ බැහැල තමයි මිනිහා ඉඳලා තියෙන්නෙ.
දැන් රජයේ කණ්තෝරුවල ලිපි අස්ථානගතවෙනවා වැඩියි. සමහරැ ෆෝන් එකෙන් මල් කඩන ගමන් අසිහියෙන් මේසෙ උඩ තියන ලියුම් වල, මල්, බෝල, හාට් වගේ දේවල් අඳිනවා. සමහරු කතා කරන ගමන් කොලෙන් චුට්ට චුට්ට ඉර ඉර ගුලි කරනවා. පස්සෙයි වැඩේ දෙල් වෙලා කියලා මීටර් වෙන්නෙ. එතකොට ඒවා ගුලි කරලා ෂේප් එකේ කුණු කූඩෙට දානවා. මේක තමයි ලිපි අස්ථානගතවෙන්න හේතුව.
මෙගා නාට්ටිය බලන අපේ ගෑණුයි, ටෙලි‍ෆෝන් එකේ එල්ලිලා ඉන්න රජයේ සේවකයොයි දෙගොල්ලම එකයි. ඉන්නෙ කොහෙද, කරන්නෙ මොනවද කියලා හැඟීමක් නැහැ. කුඩු ගහලා වගේ. ඇඳන් ඉන්න ඇඳුම කවුරු හරි ගලවගෙන ගියත් දන්නෙ නැහැ. හැබැයි මේ අය වැඩි හරියක් ටෙලි‍ෆෝන් එකෙන් කතා කරන්නෙ කිසිම වැඩකට නැති බහුබූත. නොමිලේ කතා කරන්න හම්බුනාම ඉතින් බැට්රිය බැහැල මිසක් ෆෝන් එක තියන්නෙ නැහැනෙ අපේ උදවිය.
ලස්සනම වැඩේ කියන්නෙ පෙන්ෂන් ගිය අපේ අම්මත් උපහාර පැකේජ් එකක් අරං. ලොකු අම්මගෙ, පුංච් අම්මගෙ ඉඳන් යන්තම් බහ තෝරන්න ගත්ත අයියගෙ බබාට වෙනකම් කෝල් කරනවා. වැඩක් ඇති මඟුලකට නෙවෙයි. නිකං තියෙන නිසා කෝල් කරනවා. මාර වැඩේ කියන්නෙ, මට අම්ම එක්ක කතා කරන්නත් දැන් හය වෙනකම් ඉන්න වෙලා.
ලංකාවට ගහපු ලොකුම හෙණේ තමයි මෙගා ටෙලි නාට්ටිය. මට හිතෙන විදියට දෙවෙනියට ලොකුම හෙණේ තමයි, මේ කාලෙ කන නොමිලේ ඇමතුම් උපහාර පැකේජ් එක. මොනා කරන්නද? මොනවා වුණත් ඉතින්, වැදගත් අංකයක්නෙ.
Subscribe to:
Posts (Atom)